Spiritualiteit betekent gewoon "de innerlijke zoektocht naar de zin van het bestaan". Daar zijn wij allemaal mee bezig op zekere momenten van ons leven en zeker wanneer wij geconfronteerd worden met de wat moeilijkere momenten van het bestaan, zoals een ziekte, een ongeval, een crisis of de dood zelf. Dan gaan we ons afvragen wat de zinnigheid van alles is en die reflectie brengt ons vaak tot erg boeiende nieuwe inzichten. Juist daarom is spiritualiteit zo belangrijk voor duurzame menselijke vooruitgang. Het zet ons namenlijk aan het denken.

We komen vaak niet toe aan spriritualiteit door de druk van alle dag zoals werken, geld verdienen en het weer uitgeven. Woorden als spiritualiteit worden dan als zweverig, weing concreet of "iets met een kerk", en als "ontastbaar" afgedaan. Het raakt onze diepere emoties die we vaak angstvallig uit de weg gaan. We komen dan oog in oog te staan met ons "geweten" en dat is soms helemaal niet prettig. Ook bedrijvenm overheden en instelling gaan liever met de onpersoonlijke tastbaarheid van geldvraagstukken om dan zich af te vragen wat voor consequenties dat met zich meebrengt. Gewetensvragen zijn "not done" als we het belang van geld voorop stellen. Dat dan de wereld vervuilt, onze menselijke relaties kapot gaan, de maatschappelijke lasten de pan uit rijzen en we van de ene crisis naar de andere lijken te lopen is dan iets wat in de kilheid van de geldtafel wordt aangekaard maar niet tot een oplossing komt omdat we ons geweten niet aan het woord laten. Dit noemen we ook wel het reflecteren vanuit het "zijn", hetgeen van fundamenteel belang is als we een duurzaam menselijk bestaan willen gaan leiden.

Op 21 September 2012 kwamen deskundigen uit 14 landen bijeen in Visegrad (Hongarije) om 3 dagen lang met elkaar te spreken over de crisissen, geld, spiritualiteit en een duurzame toekomst. Stad van Morgen was erbij om Sustainocratie te presenteren en een internationaal netwerk uit te bouwen van deskundigheid.

Uit de verschillende presentaties van hoogleraren en andere deskundigen werd onomstotelijk aangetoond dat geld de bezieling rond menselijke waarden wegneemt bij de mensen en instanties en men in staat is om onherstelbare schade aan te richten aan onszelf en onze omgeving. We zijn enorm deskundig in het organiseren van allerlei organisaties maar weten deze niet op een gezonde manier af te stemmen op onze natuurlijk omgeving. Vervuiling van onze omgeving én ons zelf als mens is het gevolg waardoor er veel misstanden ontstaan in de wereldmaatschappij. Toch heeft deze aanslag tegen de mensheid, die niet door geld wordt veroorzaakt maar door de manier waarop wij met geld omgaan, de wet en machtsposities in de hand. Blinde hebzucht is een foute vorm van bezieling die schade berokkend aan anderen en uiteindelijk ook aan onszelf. Tijdens het congres werd critisch gekeken naar de maatschappij maar niet negatief. Men zag een gigantische achterstand of noodzaak tot bezieling, spiritualiteit dus ofwel het raadplegen van ons geweten voor vooruitgang. 

Onze intense wens uit zich dan in vele vormen zoals in kunst, zang, dans en constructieve, nieuwe onderlinge relaties. Er worden pre-paradigma's gevormd die zich anders afspiegelen dan het oude wereldbeeld waaruit we ons willen losmaken. Men kwam ook tot inzicht dat het geen zin heeft om tegen "het systeem" te vechten maar wel om zelf de zin van het bestaan te bepalen en vertegenwoordigen in persoonlijke daadkracht en verantwoording. Dan kan men dat ook van anderen gaan verlangen en stapje voor stapje een verandering teweeg gan brengen. Spiritualiteit is daarbij dan de motor.

Stad van Morgen is het helemaal eens met deze noodzaak tot intense bezieling van de maatschappij door middel van een zinnige toepassing van spiritualiteit zoals ik die heb beschreven. De bezieling is iets dat ons inhoudelijk tot denken aanzet en niet als een blinde robot achter een meute aan rennen. We leren voor onszelf nadenken en nemen niet alles meer aan dat gezegd wordt. Daaruit is ook sustainocratie ontstaan, een sterke mensgedreven bezielende factor die de maatschappij uitdaagt tot intense verandering vanuit een nieuw zijnsgeorienteerd paradigma. 

Spiritualiteit en Duurzame vooruitgang gaan dus hand in hand waarbij "spiritualiteit" geen zweverig of vies woord is maar de essentie van bestaansrechtelijke vraagstukken die ons allemaal aangaan, individueel, collectief en instutioneel.